Nog maar amper een week in Nederland ontving een 26-jarige zichtbare, en daarmee extra kwetsbare, homoseksuele asielzoeker in het aanmeldcentrum van Ter Apel, een doodsbedreiging. Reden was dat hij sokken droeg waarbij de rand daarvan voorzien is van een regenboog. De uit Indonesië afkomstige lhbtiq+ asielzoeker, die al in een voor hem continue onveilige omgeving verblijft, is werkelijk doodsbang. Vanwege de ernst van het incident en dat veelvuldig de aanmeldfase als zeer onveilig ervaren wordt door kwetsbare lhbtiq+ asielzoekers, heeft LGBT Asylum Support niet enkel de melding naar het COA van Ter Apel gestuurd. Maar ook naar het bestuur en directie van het COA en de burgemeesters van Ter Apel en Groningen. Vandaag heeft de stichting een brandbrief aan de staatssecretaris en Tweede Kamer verzonden met meerdere voorbeelden op welke wijze de aanmeldfase in het overvolle aanmeldcentrum van Ter Apel maar ook in transfers daarna naar een kwetsbare groep volstrekt misgaat ondanks dat het COA haar best probeert te doen.

“De verhalen zijn talloos en verschrikkelijk”, geeft voorzitter Sandro Kortekaas van LGBT Asylum Support aan die tweewekelijks Ter Apel bezoekt. “We hebben ons beperkt tot een aantal zeer schrijnende voorbeelden. Want bij het COA zijn alle meldingen bekend zoals dit jaar al meer dan 220, niet enkel over Ter Apel.”

Waaronder het verhaal van het Turkse koppel Arda & Arif, die zonder bescherming begin dit jaar tijdens hun aanmeldfase in Ter Apel ongewenst seksueel benaderd werden door een Syrisch asielzoeker. “Hij zei dat hij van mijn vriend en mij hield, dat hij Syriër was en in Turkije was geweest, en dat hij wraak wilde nemen door seks met ons te hebben.” Maar nog erger: de dag daarna is het Turkse koppel, nadat een Turkse COA beveiliger in de gaten had dat ze Turks spraken en bekend was dat het koppel homoseksueel is, op homofobe wijze bespot. LGBT Asylum Support stuurde ook voor hun een melding naar het COA van zeer onveilige situaties. Maar de vernederingen en discriminatie bleven niet beperkt tot azc Ter Apel maar ook de Noopdopvang van Assen die als uitvalsbasis gebruikt wordt.

Onzichtbaar willen zijn om geen doodsbedreigingen te krijgen
Nog erger de verhalen van de uit Irak afkomstige Sabi, in transitie van non-binair naar trans vrouw en daarmee zichtbaar en dus extra kwetsbaar lhbtiq+ asielzoeker. “Gedurende 10 maanden ben ik 5 keer overgeplaatst van het ene kamp naar het andere, en in elk kamp werd ik omringd door mensen die dezelfde extremistische religieuze ideeën hebben waar ik voor gevlucht ben. Ze laten anderen niet in vrede leven, zelfs niet in Nederland. Ze haten vrijheid en liefde. Binnen 10 maanden ben ik 3 keer persoonlijk met de dood bedreigd en ben ik meerdere keren gepest, gediscrimineerd en verbaal en fysiek mishandeld. 10 maanden lang wilde ik onzichtbaar zijn en vrij leven, maar helaas ben ik nog steeds ondergedoken en gefrustreerd omdat ik me helemaal niet veilig voel in het kamp.”

De Stichting dringt nogmaals middels de uitvoerige brandbrief bij de staatssecretaris aan om de rapporten en het brede onderzoek van LGBT Asylum Support zoals het rapport ‘ProtectUs’, serieus te nemen en conclusies op te volgen. En niet zoals nu ongefundeerde informatie door het COA over te nemen, zoals dat er bij de doelgroep geen behoefte zou zijn aan veilige omgevingen zoals lhbtiq+ units. De stichting hoort daarover een ander geluid uit de groep van meer dan 1000 lhbtiq+ asielzoekers die ze bijstaat. De stichting verzoekt tevens, zoals bijvoorbeeld in Duitsland, in aanmeldfase kwetsbare groepen zoals vrouwen en lhbtiq+ asielzoekers uit veiligheid apart op te vangen. En daarnaast dat juist vanwege aanhoudende structurele capaciteitsproblemen bij het COA naar kwetsbare lhbtiq+ asielzoekers beleid ontwikkeld wordt. Zodat in alle azc’s sprake is van beschermde lhbtiq+ units waardoor lhbtiq+ asielzoekers in Nederland kunnen zijn wie ze zijn.